Conjugación del verbo portugués vangloriar-se femenino
Traducción vangloriar-se
Indicativo (Indicativo)
Presente (Presente)
eu vanglorio-me
tu vanglorias-te
ela vangloria-se
nós vangloriamo-nos
vós vangloriais-vos
elas vangloriam-se
tu vanglorias-te
ela vangloria-se
nós vangloriamo-nos
vós vangloriais-vos
elas vangloriam-se
Pretérito perfeito composto (Pretérito perfecto compuesto)
eu tenho-me vangloriado
tu tens-te vangloriado
ela tem-se vangloriado
nós temo-nos vangloriado
vós tendes-vos vangloriado
elas têm-se vangloriado
tu tens-te vangloriado
ela tem-se vangloriado
nós temo-nos vangloriado
vós tendes-vos vangloriado
elas têm-se vangloriado
Pretérito imperfeito (Pretérito imperfecto)
eu vangloriava-me
tu vangloriavas-te
ela vangloriava-se
nós vangloriávamo-nos
vós vangloriáveis-vos
elas vangloriavam-se
tu vangloriavas-te
ela vangloriava-se
nós vangloriávamo-nos
vós vangloriáveis-vos
elas vangloriavam-se
Pretérito mais-que-perfeito composto (Pretérito anterior)
eu tinha-me vangloriado
tu tinhas-te vangloriado
ela tinha-se vangloriado
nós tínhamo-nos vangloriado
vós tínheis-vos vangloriado
elas tinham-se vangloriado
tu tinhas-te vangloriado
ela tinha-se vangloriado
nós tínhamo-nos vangloriado
vós tínheis-vos vangloriado
elas tinham-se vangloriado
Pretérito mais-que-perfeito simples (Pretérito pluscuamperfecto)
eu vangloriara-me
tu vangloriaras-te
ela vangloriara-se
nós vangloriáramo-nos
vós vangloriáreis-vos
elas vangloriaram-se
tu vangloriaras-te
ela vangloriara-se
nós vangloriáramo-nos
vós vangloriáreis-vos
elas vangloriaram-se
Pretérito perfeito simples (Pretérito perfecto simple)
eu vangloriei-me
tu vangloriaste-te
ela vangloriou-se
nós vangloriámo-nos
vós vangloriastes-vos
elas vangloriaram-se
tu vangloriaste-te
ela vangloriou-se
nós vangloriámo-nos
vós vangloriastes-vos
elas vangloriaram-se
Pretérito mais-que-perfeito anterior
eu tivera-me vangloriado
tu tiveras-te vangloriado
ela tivera-se vangloriado
nós tivéramo-nos vangloriado
vós tivéreis-vos vangloriado
elas tiveram-se vangloriado
tu tiveras-te vangloriado
ela tivera-se vangloriado
nós tivéramo-nos vangloriado
vós tivéreis-vos vangloriado
elas tiveram-se vangloriado
Futuro do presente simples (Futuro simple)
eu vangloriar-me-ei
tu vangloriar-te-ás
ela vangloriar-se-á
nós vangloriar-nos-emos
vós vangloriar-vos-eis
elas vangloriar-se-ão
tu vangloriar-te-ás
ela vangloriar-se-á
nós vangloriar-nos-emos
vós vangloriar-vos-eis
elas vangloriar-se-ão
Futuro do presente composto (Futuro perfecto)
eu ter-me-ei vangloriado
tu ter-te-ás vangloriado
ela ter-se-á vangloriado
nós ter-nos-emos vangloriado
vós ter-vos-eis vangloriado
elas ter-se-ão vangloriado
tu ter-te-ás vangloriado
ela ter-se-á vangloriado
nós ter-nos-emos vangloriado
vós ter-vos-eis vangloriado
elas ter-se-ão vangloriado
Condicional (Condicional)
Futuro do pretérito simples (Condicional)
eu vangloriar-me-ia
tu vangloriar-te-ias
ela vangloriar-se-ia
nós vangloriar-nos-íamos
vós vangloriar-vos-íeis
elas vangloriar-se-iam
tu vangloriar-te-ias
ela vangloriar-se-ia
nós vangloriar-nos-íamos
vós vangloriar-vos-íeis
elas vangloriar-se-iam
Futuro do pretérito composto (Condicional perfecto)
eu ter-me-ia vangloriado
tu ter-te-ias vangloriado
ela ter-se-ia vangloriado
nós ter-nos-íamos vangloriado
vós ter-vos-íeis vangloriado
elas ter-se-iam vangloriado
tu ter-te-ias vangloriado
ela ter-se-ia vangloriado
nós ter-nos-íamos vangloriado
vós ter-vos-íeis vangloriado
elas ter-se-iam vangloriado
Conjuntivo / Subjuntivo (Subjuntivo)
Presente (Presente)
que eu me vanglorie
que tu te vanglories
que ela se vanglorie
que nós nos vangloriemos
que vós vos vanglorieis
que elas se vangloriem
que tu te vanglories
que ela se vanglorie
que nós nos vangloriemos
que vós vos vanglorieis
que elas se vangloriem
Pretérito perfeito (Pretérito perfecto)
que eu tenha-me vangloriado
que tu tenhas-te vangloriado
que ela tenha-se vangloriado
que nós tenhamo-nos vangloriado
que vós tenhais-vos vangloriado
que elas tenham-se vangloriado
que tu tenhas-te vangloriado
que ela tenha-se vangloriado
que nós tenhamo-nos vangloriado
que vós tenhais-vos vangloriado
que elas tenham-se vangloriado
Pretérito imperfeito (Pretérito imperfecto)
se eu me vangloriasse
se tu te vangloriasses
se ela se vangloriasse
se nós nos vangloriássemos
se vós vos vangloriásseis
se elas se vangloriassem
se tu te vangloriasses
se ela se vangloriasse
se nós nos vangloriássemos
se vós vos vangloriásseis
se elas se vangloriassem
Pretérito mais-que-perfeito (Pretérito pluscuamperfecto)
se eu tivesse-me vangloriado
se tu tivesses-te vangloriado
se ela tivesse-se vangloriado
se nós tivéssemo-nos vangloriado
se vós tivésseis-vos vangloriado
se elas tivessem-se vangloriado
se tu tivesses-te vangloriado
se ela tivesse-se vangloriado
se nós tivéssemo-nos vangloriado
se vós tivésseis-vos vangloriado
se elas tivessem-se vangloriado
Futuro simples (Futuro simple)
quando eu me vangloriar
quando tu te vangloriares
quando ela se vangloriar
quando nós nos vangloriarmos
quando vós vos vangloriardes
quando elas se vangloriarem
quando tu te vangloriares
quando ela se vangloriar
quando nós nos vangloriarmos
quando vós vos vangloriardes
quando elas se vangloriarem
Futuro composto (Futuro perfecto)
quando eu tiver-me vangloriado
quando tu tiveres-te vangloriado
quando ela tiver-se vangloriado
quando nós tivermo-nos vangloriado
quando vós tiverdes-vos vangloriado
quando elas tiverem-se vangloriado
quando tu tiveres-te vangloriado
quando ela tiver-se vangloriado
quando nós tivermo-nos vangloriado
quando vós tiverdes-vos vangloriado
quando elas tiverem-se vangloriado
Infinitivo pessoal (Infinitivo personal)
Presente (Presente)
eu vangloriar-me
tu vangloriares-te
ela vangloriar-se
nós vangloriarmo-nos
vós vangloriardes-vos
elas vangloriarem-se
tu vangloriares-te
ela vangloriar-se
nós vangloriarmo-nos
vós vangloriardes-vos
elas vangloriarem-se
Pretérito (Pretérito perfecto)
eu ter-me vangloriado
tu teres-te vangloriado
ela ter-se vangloriado
nós termo-nos vangloriado
vós terdes-vos vangloriado
elas terem-se vangloriado
tu teres-te vangloriado
ela ter-se vangloriado
nós termo-nos vangloriado
vós terdes-vos vangloriado
elas terem-se vangloriado
Imperativo (Imperativo)
Afirmativo (Afirmativo)
-
vangloria-te
vanglorie-se
vangloriemo-nos
vangloriai-vos
vangloriem-se
vangloria-te
vanglorie-se
vangloriemo-nos
vangloriai-vos
vangloriem-se
Negativo (Negativo)
-
não te vanglories
não se vanglorie
não nos vangloriemos
não vos vanglorieis
não se vangloriem
não te vanglories
não se vanglorie
não nos vangloriemos
não vos vanglorieis
não se vangloriem
Verbos a conjugación similar de vangloriar-se
arriar - desafiar - amaciar - avaliar - avariar - apropriar - esvaziar - surrupiar - fotocopiar - contrariar - distanciar - maliciar - abreviar - prestigiar - espiar - lamuriar - cariar - aviar - auspiciar - estagiar - inebriar - aliar - aliviar - aliciar - pronunciar - custodiar - vilipendiar - plagiar - cadenciar - esfriar -
Otros verbos
adormecer - empregar - distrair - pronominalizar - descolorir - lançar - atentar - recair - soer - caminhar - acabaçar - postar - amuar - restar - completar - referir - privar - assinar - extasiar - incendiar - reduzir - arrasar - pressupor - desaçaimar - trapacear - apreciar - beijar - atiçar - afetar - embaraçar - acucular - laxar - reclassificar - aditar - entear - afistular - maltar - esfalfar - balar - descomungar - perder - distrair -