Conjugación del verbo portugués individuar-se femenino
Indicativo (Indicativo)
Presente (Presente)
eu individuo-me
tu individuas-te
ela individua-se
nós individuamo-nos
vós individuais-vos
elas individuam-se
tu individuas-te
ela individua-se
nós individuamo-nos
vós individuais-vos
elas individuam-se
Pretérito perfeito composto (Pretérito perfecto compuesto)
eu tenho-me individuado
tu tens-te individuado
ela tem-se individuado
nós temo-nos individuado
vós tendes-vos individuado
elas têm-se individuado
tu tens-te individuado
ela tem-se individuado
nós temo-nos individuado
vós tendes-vos individuado
elas têm-se individuado
Pretérito imperfeito (Pretérito imperfecto)
eu individuava-me
tu individuavas-te
ela individuava-se
nós individuávamo-nos
vós individuáveis-vos
elas individuavam-se
tu individuavas-te
ela individuava-se
nós individuávamo-nos
vós individuáveis-vos
elas individuavam-se
Pretérito mais-que-perfeito composto (Pretérito anterior)
eu tinha-me individuado
tu tinhas-te individuado
ela tinha-se individuado
nós tínhamo-nos individuado
vós tínheis-vos individuado
elas tinham-se individuado
tu tinhas-te individuado
ela tinha-se individuado
nós tínhamo-nos individuado
vós tínheis-vos individuado
elas tinham-se individuado
Pretérito mais-que-perfeito simples (Pretérito pluscuamperfecto)
eu individuara-me
tu individuaras-te
ela individuara-se
nós individuáramo-nos
vós individuáreis-vos
elas individuaram-se
tu individuaras-te
ela individuara-se
nós individuáramo-nos
vós individuáreis-vos
elas individuaram-se
Pretérito perfeito simples (Pretérito perfecto simple)
eu individuei-me
tu individuaste-te
ela individuou-se
nós individuámo-nos
vós individuastes-vos
elas individuaram-se
tu individuaste-te
ela individuou-se
nós individuámo-nos
vós individuastes-vos
elas individuaram-se
Pretérito mais-que-perfeito anterior
eu tivera-me individuado
tu tiveras-te individuado
ela tivera-se individuado
nós tivéramo-nos individuado
vós tivéreis-vos individuado
elas tiveram-se individuado
tu tiveras-te individuado
ela tivera-se individuado
nós tivéramo-nos individuado
vós tivéreis-vos individuado
elas tiveram-se individuado
Futuro do presente simples (Futuro simple)
eu individuar-me-ei
tu individuar-te-ás
ela individuar-se-á
nós individuar-nos-emos
vós individuar-vos-eis
elas individuar-se-ão
tu individuar-te-ás
ela individuar-se-á
nós individuar-nos-emos
vós individuar-vos-eis
elas individuar-se-ão
Futuro do presente composto (Futuro perfecto)
eu ter-me-ei individuado
tu ter-te-ás individuado
ela ter-se-á individuado
nós ter-nos-emos individuado
vós ter-vos-eis individuado
elas ter-se-ão individuado
tu ter-te-ás individuado
ela ter-se-á individuado
nós ter-nos-emos individuado
vós ter-vos-eis individuado
elas ter-se-ão individuado
Condicional (Condicional)
Futuro do pretérito simples (Condicional)
eu individuar-me-ia
tu individuar-te-ias
ela individuar-se-ia
nós individuar-nos-íamos
vós individuar-vos-íeis
elas individuar-se-iam
tu individuar-te-ias
ela individuar-se-ia
nós individuar-nos-íamos
vós individuar-vos-íeis
elas individuar-se-iam
Futuro do pretérito composto (Condicional perfecto)
eu ter-me-ia individuado
tu ter-te-ias individuado
ela ter-se-ia individuado
nós ter-nos-íamos individuado
vós ter-vos-íeis individuado
elas ter-se-iam individuado
tu ter-te-ias individuado
ela ter-se-ia individuado
nós ter-nos-íamos individuado
vós ter-vos-íeis individuado
elas ter-se-iam individuado
Conjuntivo / Subjuntivo (Subjuntivo)
Presente (Presente)
que eu me individue
que tu te individues
que ela se individue
que nós nos individuemos
que vós vos individueis
que elas se individuem
que tu te individues
que ela se individue
que nós nos individuemos
que vós vos individueis
que elas se individuem
Pretérito perfeito (Pretérito perfecto)
que eu tenha-me individuado
que tu tenhas-te individuado
que ela tenha-se individuado
que nós tenhamo-nos individuado
que vós tenhais-vos individuado
que elas tenham-se individuado
que tu tenhas-te individuado
que ela tenha-se individuado
que nós tenhamo-nos individuado
que vós tenhais-vos individuado
que elas tenham-se individuado
Pretérito imperfeito (Pretérito imperfecto)
se eu me individuasse
se tu te individuasses
se ela se individuasse
se nós nos individuássemos
se vós vos individuásseis
se elas se individuassem
se tu te individuasses
se ela se individuasse
se nós nos individuássemos
se vós vos individuásseis
se elas se individuassem
Pretérito mais-que-perfeito (Pretérito pluscuamperfecto)
se eu tivesse-me individuado
se tu tivesses-te individuado
se ela tivesse-se individuado
se nós tivéssemo-nos individuado
se vós tivésseis-vos individuado
se elas tivessem-se individuado
se tu tivesses-te individuado
se ela tivesse-se individuado
se nós tivéssemo-nos individuado
se vós tivésseis-vos individuado
se elas tivessem-se individuado
Futuro simples (Futuro simple)
quando eu me individuar
quando tu te individuares
quando ela se individuar
quando nós nos individuarmos
quando vós vos individuardes
quando elas se individuarem
quando tu te individuares
quando ela se individuar
quando nós nos individuarmos
quando vós vos individuardes
quando elas se individuarem
Futuro composto (Futuro perfecto)
quando eu tiver-me individuado
quando tu tiveres-te individuado
quando ela tiver-se individuado
quando nós tivermo-nos individuado
quando vós tiverdes-vos individuado
quando elas tiverem-se individuado
quando tu tiveres-te individuado
quando ela tiver-se individuado
quando nós tivermo-nos individuado
quando vós tiverdes-vos individuado
quando elas tiverem-se individuado
Infinitivo pessoal (Infinitivo personal)
Presente (Presente)
eu individuar-me
tu individuares-te
ela individuar-se
nós individuarmo-nos
vós individuardes-vos
elas individuarem-se
tu individuares-te
ela individuar-se
nós individuarmo-nos
vós individuardes-vos
elas individuarem-se
Pretérito (Pretérito perfecto)
eu ter-me individuado
tu teres-te individuado
ela ter-se individuado
nós termo-nos individuado
vós terdes-vos individuado
elas terem-se individuado
tu teres-te individuado
ela ter-se individuado
nós termo-nos individuado
vós terdes-vos individuado
elas terem-se individuado
Imperativo (Imperativo)
Afirmativo (Afirmativo)
-
individua-te
individue-se
individuemo-nos
individuai-vos
individuem-se
individua-te
individue-se
individuemo-nos
individuai-vos
individuem-se
Negativo (Negativo)
-
não te individues
não se individue
não nos individuemos
não vos individueis
não se individuem
não te individues
não se individue
não nos individuemos
não vos individueis
não se individuem
Verbos a conjugación similar de individuar-se
precisar - olhar - decepcionar - ajudar - limpar - encontrar - acreditar - acabar - sonhar - faltar - deturpar - botar - respeitar - pensar - chorar - tranquilizar - adorar - sentar - louvar - conversar - roubar - acanhar - voltar - cuidar - tatuar - descansar - pintar - mandar - açular - entrar -
Otros verbos
contrapontear - chispar - humedecer - enquadrilhar - rugir - estuporar - superabundar - abrasonar - impressionar - apavonar - alcovitar - anuviar - engarrafar - apandilhar - tutorar - naturalizar - vetar - embolsar - encilhar - regrar - aconfeitar - idealizar - amortizar - apassivar - abrasileirar - absolver - inviabilizar - descomover - amolecar - acautelar - afuroar - saber - gingar - despotizar - cheirar - afuzilar - xadrezar - remaniscar-se - penhorar - opar - aburacar - rebuscar -